"Ballad of the Moon" - by Federico Garcia Lorca

"Ballad of the Moon"
by Federico Garcia Lorca

The moon came into the forge
in her bustle of flowering nard.
The little boy stares at her, stares.
The boy is staring hard.
In the shaken air
the moon moves her amrs,
and shows lubricious and pure,
her breasts of hard tin.
"Moon, moon, moon, run!
If the gypsies come,
they will use your heart
to make white necklaces and rings."
"Let me dance, my little one.
When the gypsies come,
they'll find you on the anvil
with your lively eyes closed tight.
"Moon, moon, moon, run!
I can feelheir horses come."
"Let me be, my little one,
don't step on me, all starched and white!"

Closer comes the the horseman,
drumming on the plain.
The boy is in the forge;
his eyes are closed.
Through the olive grove
come the gypsies, dream and bronze,
their heads held high,
their hooded eyes.

Oh, how the night owl calls,
calling, calling from its tree!
The moon is climbing through the sky
with the child by the hand.

They are crying in the forge,
all the gypsies, shouting, crying.
The air is veiwing all, views all
.The air is at the viewing.

بي تمامي تو

بي تمامي تو


بي تمامي تو
در دست هاي من
چه ناياب است
آبگينه آبي
در نگاه آب هاي جهان
و رنگين ترين ترانه عمر
بي تلالو ناب نگاه تو
بر سقف بي چراغ آغوش من
چه پاييزي است
چه عميق است نفس آغاز
پيش از آنکه بال
به خواب هاي خيس بر کشد
سر از سراب دريا بر کرده
ماهي رويا
تا گيسوي ماه طلا
از ذريچه درياي بي فانوس
جاري شود
و آواز ماهي
در باغ بي پروانه اعماق بنشيند
ماه طلا بخند
با تب چشمانت
آفتاب از ياد شکوفه ها
سر ميرود
و باغ از فشار بهار
لبريز ميشود
جوانه هايت که ميرسند
دست هايم چون باد
به تو ميرسد
و در آيينه کاري آرزوهايت
هزار پاره ميشوند
ماه طلا بخند
در دست هاي روشن لبخندت
شب مي ماند
ميخکوب ستاره ها
و من
با يک نفس به يادگار
از سينه هاي بي پولک اعماق
سر از خراب خواب بر کرده
چه تلخ ميکشم پاي
بر برگ هاي بي شبنم صبح .